1.2 Koła z poliuretanu

Wieńce kół z poliuretanu składają się z elastomerów uzyskanych wyłącznie z syntezy surowców. Poliuretany to tworzywa uzyskane w trakcie reakcji polimeryzacji stymulowanej przez łączenie dwóch komponentów należących do dwóch różnych rodzin tworzyw (Di-Izocyjanianów i Polialkoholi), które zostały wcześniej podgrzane do temperatur utrzymujących je w stanie ciekłym ze stosunkowo niską lepkością. Generalnie, elastomery poliuretanowe nie zawierają żadnych dodatkowych substancji mineralnych. Taka reaktywna mieszanina jest odlewana lub wtryskiwana w gorące formy zawierające metalowe lub plastikowe wstawki (korpusy kół). Dzięki temperaturze formy wtryskowej i korpusu koła, reakcja polimeryzacji może być dokończona wewnątrz poliuretanu, gdzie poliuretan jest chemicznie łączony z substancją pokrywającą korpus koła.

Poliuretan odlewany nie jest topliwy, ma dobrą elastyczność przy średnio-wysokiej twardości, ściśliwości oraz wytrzymałości tocznej.

Poliuretan wtryskiwany jest topliwy nawet po odlewaniu; generalnie posiada mniejszą elastyczność, ale większą twardość względem poliuretanu odlewanego.

Poniższe parametry stanowią część fizyczno-mechanicznych właściwości poliuretanu (dla definicji każdego parametru: patrz standardy wymienione obok):

twardość UNI EN ISO 868:1999; ASTM D 2240-2004
gęstość właściwa UNI 7092:1972; ISO 2781:1988
wytrzymałość na uderzenie UNI 7716:2000; ISO 4662:1986
ścieralność UNI 9185:1988; DIN 53516:1987
końcowa wytrzymałość na rozciąganie UNI 6065:2001; ISO 37:1994; ASTM D 412c-1998
wydłużenie przy zerwaniu UNI 6065:2001; ISO 37:1994; ASTM D 412c-1998
odporność na zerwanie UNI 4914:1987; ASTM D 624b-2000
ściśliwość UNI ISO 815:2001