6. Słownik

Szpilka osiowa
Szpilka osiowa łączy koło z obudową. Zazwyczaj składa się z gwintowanej szpilki z nakrętką, podkładek, rury i w razie potrzeby tulejek. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Pierścień łożyskowy
Element łożyska głowicy skrętnej.

Otwór montażowy
Otwór u góry obudowy służący do mocowania zestawu kołowego do sprzętu. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Otwór
Otwór jest środkową częścią koła, która mieści oś lub łożysko toczne ułatwiające obrót (łożyska kulkowe, łożyska rolkowe, łożyska ślizgowe, itp.) Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Obudowa
Obudowa jest częścią łączącą koło ze sprzętem. Zazwyczaj wszystkie koła potrzebują obudowy do zamocowania na urządzeniu; z wyjątkiem kół, których oś wbudowana jest w taki sprzęt. Obudowy występują w dwóch rodzajach: skrętne i stałe (nieobrotowe). Obudowa skrętna w czasie zmiany kierunku obraca się wokół własnej pionowej osi; obudowa może posiadać płytę montażową z otworem przelotowym lub trzpień. Obudowa skrętna może być wyposażona w blokadę. Obudowa stała: brak obrotu; zaprojektowana aby utrzymywać stały kierunek ruchu. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Blokada
Blokada jest mechanizmem pozwalającym na zablokowanie obrotu obudowy wokół własnej osi, obrotu koła oraz obrotu zestawu kołowego (koło+obudowa). Blokady przednie lub tylne mogą być mocowane na obudowach skrętnych. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Tuleja osiowa
Tuleja osiowa łączy płytę z pierścieniem ruchomym. Dzięki niej, płyta i łożysko tworzą jeden element, a widelec może obracać się wokół własnej osi.

Korpus koła
Korpus koła jest elementem łączącym wieniec z otworem. Występuje w różnych kształtach i wytwarzany jest z różnych materiałów; może być pojedynczym elementem (monolit) lub składać się z kilku wzajemnie połączonych części. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Wieniec
Wieniec lub pas toczny, jest zewnętrznym pokryciem koła. Wytwarzany jest z różnych materiałów i znamionuje koło. Wieniec jest mocowany do korpusu koła tworząc jeden element (za pomocą kleju lub przez montaż mechaniczny).

Obciążenie dynamiczne
Wielkość obciążenia dynamicznego koła jest definiowana jako wartość (wyrażona w N) obciążenia maksymalnego przenoszonego przez koło zgodnie z ISO 22883:2004 oraz UNI EN 12532:2001. Testy obciążenia dynamicznego odbywają się przy stałej prędkości (4 km/h, 1.1 m/s) i wymagają pokonania 500 przeszkód o szerokości 100 mm i 5% średnicy dla kół z elastycznym wieńcem (twardość do 90 wg skali Shore A) oraz 2,5% średnicy kół ze sztywnym wieńcem (twardość większa niż 90 wg skali Shore A), przy braku stałej deformacji koła.

Kierunkowość
Zdolność obiektu do pokonania odcinka trasy wzdłuż wyznaczonego kierunku.

Uszczelka przeciwpyłowa
Uszczelka chroni głowicę skrętną przed kurzem.

Widelec
Widelec to element obudowy stałej lub obrotowej, o charakterystycznym kształcie odwróconej litery „U”. Otwory, wywiercone na dole, mieszczą oś koła; głowica skrętna jest zamocowana u góry. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Twardość
Twardość to zdolność materiału do przeciwstawiania się odkształceniom przy wzajemnym nacisku dwóch ciał. Mierzona jest za pomocą testów pozwalających na wyliczenie rozmiaru odkształceń przy użyciu zadanej siły. Do mierzenia twardości materiałów można wykonać różne testy. Durometry Shore A i Shore D są najczęściej używanymi instrumentami testowymi: durometr A stosuje się do miękkich materiałów (elastomery), natomiast typ D używa się do materiałów twardych (tworzywo termoplastyczne, polipropylen). Standard: UNI EN ISO 868:1999 - ASTM D 2240-2004

Manewrowość
Manewrowość sprzętu oznacza zdolność urządzenia do łatwej zmiany kierunku.

Płyta
Górna część obudowy z otworami montażowymi. Może występować w różnych kształtach: prostokątna z czterema otworami montażowymi, kwadratowa z czterema otworami montażowymi, trójkątna z trzema otworami montażowymi, okrągła z otworem pod trzpień, okrągła z trzpieniem. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Obciążalność toczna
Obciążalność toczna to wartość (wyrażona w N) maksymalnego obciążenia przenoszonego przez każde pojedyncze koło, które wprawia w ruch operator pokonując długie odcinki bez zmęczenia.

Obciążenie statyczne
Obciążenie statyczne to maksymalne obciążenie stacjonarne (w bezruchu) jakie może wytrzymać koło bez jakichkolwiek stałych deformacji obniżających jego wydajność. Standard: UNI EN 12527:2001 - ISO 22877:2004

Trzpień
Pionowa część obudowy służąca do połączenia obudowy ze sprzętem. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004

Odporność na zerwanie
Wytrzymałość materiału na rozszerzanie się, nacięcia. Mierzona jest za pomocą testów w warunkach określonych w standardach ASTM D 624b-2000 - UNI 4914:1987. W czasie testu wykonywane jest nacięcie prostopadłe do siły pociągowej.

Bieżnia
Bieżnia jest zewnętrzną powierzchnią koła, czyli częścią wchodzącą w kontakt z podłożem. Może ona być gładka lub posiadać nieregularną powierzchnię zapewniającą lepszą przyczepność do podłoża (bieżnik).

Wulkanizacja
Dodawanie siarki lub związków siarki do pewnych substancji, w tym gumy, co eliminuje ich właściwości plastyczne czyniąc je w ten sposób idealnie elastycznymi.

Koło
Koło jest podzespołem mechanicznym, w którym ruch ślizgowy jest zastąpiony przez ruch toczny poprzez obrót wokół osi. Koło składa się z następujących elementów: bieżnia, wieniec, korpus koła, otwór i łożysko. W zależności od rodzaju konstrukcji i użytych materiałów koła dzielimy na cztery grupy: gumowe, poliuretanowe, jednolite (twarda bieżnia) i pneumatyczne. Standard: UNI EN 12526:2001 - ISO 22877:2004