GN 927.3 Dźwignie mimośrodowe zaciskowe Z trzpieniem gwintowanym

Dźwignie mimośrodowe, zaciskowe model GN 927.3, zostały opracowane z myślą o szybkim mocowaniu i luzowaniu połączenia. Umożliwiają one (inaczej niż w przypadku dźwigni przestawnych) napinanie ruchem dźwigni niewymagającym obrotu względem osi śruby.

Dźwignia jest skonstruowana w taki sposób, że nie jest możliwe przekroczenie maksymalnej siły napięcia (zerwanie połączenia). Wszystkie elementy składowe dźwigni są ze sobą odpowiednio połączone tworząc kompletny zestaw bez osobnych elementów.

Typ A oferuje następujące zalety:

Odległość między krzywką dźwigni a powierzchnią dociskową jest regulowana za pomocą gwintu drobnozwojowego, co pozwala na łatwe ustawienie pozycji zamkniętej z maksymalną siłą zacisku. Można również ustalić położenie dźwigni względem osi zacisku.

• Budowa 

• Siły docisku i siły ręczne 

• Właściwości tworzyw 

Informacje ogólne

Zasada działania mimośrodu oferuje dwie korzyści: dużą siłę zacisku F_s oraz samoblokujący się mechanizm po przekroczeniu martwego punktu.

Wszystkie teoretyczne próby opisania stosunku między siłą ręczną a siłą docisku opierają się ostatecznie tylko na założeniach dotyczących niektórych parametrów. Na warunki panujące w rzeczywistości ma wpływ wiele różnych czynników.

Wartości podane w poniższych tabelach są zatem oparte na praktycznych specyfikacjach i ustaleniach oraz na serii testów, które wykazały, jakie siły docisku można uzyskać, stosując określone siły ręczne.

Maksymalna dopuszczalna siła naprężenia dla każdego rozmiaru gwintu nie zostanie przekroczona podczas obsługi dźwigni.

 

Siły docisku i siły ręczne

Wyliczenie

Aby uwzględnić powyższą teoretyczną i arytmetyczną alternatywę wyznaczania sił docisku i siły ręcznej, poniżej zostanie przedstawione potencjalne rozwiązanie, które ostatecznie potwierdzi również wiarygodność wartości podanych w tabeli na przykładzie obliczeniowym.

Podczas teoretycznego określania siły mocowania F_s wynikającej z siły ręcznej należy zwrócić szczególną uwagę na dwie kwestie:

Po pierwsze, istnieją warunki geometryczne występujące na mimośrodzie, które wymagają arytmetycznie złożonego podejścia, jeśli chce się uwzględnić dokładne warunki. Po drugie, tarcie występujące w kilku punktach będzie miało duży wpływ na osiągalną siłę mocowania.

Analiza krzywki, pierwsze założenie

Analiza toru ruchu elementu poruszającego się po powierzchni krzywki pozwala zauważyć, że tworzy on krzywą sinusoidalną.

W rezultacie kąt nachylenia ulega zmianie stale w zakresie obrotu, powodując zmianę stopnia samohamowności i przenoszenia siły.

Arytmetyczny opis tego podejścia jest jednak bardzo złożony.

 

Zastępczy model obliczeniowy

W uproszczeniu i przy założeniu stałego nachylenia, istniejącą krzywą sinusoidalną można traktować jako klin, co pozwoli uzyskać wystarczająco dokładny i przybliżony zastępczy model obliczeniowy, który jest łatwiejszy do opisania.

Dla osi obrotu i obwodu mimośrodu przyjmuje się współczynnik tarcia, który w rzeczywistości jest silnie uzależnione od czynników zewnętrznych i dlatego może się odpowiednio różnić.

Analiza krzywki, założenie drugie

 

Równania i obliczenia modelowe

Instrukcja bezpieczeństwa

Zastrzeżenia: